it just a story..

salam alaikum!!

Satu masa dahulu, ad seorang guru memanggil 4 org pelajar cemerlang.. mereka berkawan rapat dan akrab.. sejak dr dlu.. dan rasenyer, rasie kejayaan mereka, adalah mereka sering berkongsi rase.. sering berkongsi duke.. dan sering kuat mnguatkan antara satu sama lain.. akhirnye, ukhuwah itu membawa mereka menuju kejayaan..

4 org sahabat td agak ketakutan sebenarnye.. fikir mereka, mungkin ada salah yg mereka lakukan.. mereka diminta untok berkumpul dlm satu bilik..

Eh, lupe nak bitau.. diorang ni ad nme sendiri.. “sahabat” “kawan” teman”, dan “musuh”..

Setelah menunggu beberapa lame, datang la pengetua mereka.. wajahnye walau tenang, terselit rse garang.. mereka diberitahu, bhawe mereka dipanggil bukan kerana ap.. hanya ingin menyoal selidik dengan cara bertanya beberapa soklan..

Mereka diberi kertas, untuk mereka jwb.. jawapan musti jgn di kongsi.. soalan2 nyer..

Dalam bnyk kwn anda yg 3 org, yg mne anda sayang? (soklan untok teman)

Dlm 3 org kwn, yg mne anda slalu doakan? (soklan untok kawan)

Dlm 3 org kwn anda, yg mane anda benci? (soklan untok sahabat)

Dlm 3 org, mne anda rse teman dunia akhirat?(musuh)

Akhirnya, jawapn pon dpt la..

teman menjawab: teman yg sy saying, musti la sahabat dan teman.. sebab diorang slalu baik nan sy.. musuh x!

kwn menjawab: sy slalu doakan sahabat, sbb sy tau sahabat doakan sy.. sy slalu juga doakan teman, sbb die baik nan sy.. tp musuh hanye reti doakan yg jht.. dr sy doakan yg jht, baik sy x doa..

sahabat jawab : org yg sy benci adalah, sahabat dan kawan.. sebab mereka benci pada musuh..

musuh jwb: sy rse, yg mampu tlg sy dunia akhirat adalah sahabat, teman, kawan..

“cintai seseorang itu sekadarnye, mungkin satu hari die musuhmu.. benci seseorang sekadarnye.. mungkin satu hari, die sahabat mu!”

maaf.. cerita ini di cipta bawah pengaruh kebosanan.. terima kasih..